تای دای و شیبوری
معرفی تای دای و شیبوری
اولین سوابق مکتوب تای‌دای، مربوط به چین و ژاپن می‌باشد و این نوع از رنگرزی به قرن 6م میلادی باز می‌گردد. از تای دای در سلسله تانگ چین و دوران نارا ژاپن بسیار استفاده می شد. مردم این مناطق از رنگهای طبیعی مانند رنگ توت قرمز، برخی از برگ ها، ریشه و گل برای رنگ آمیزی لباس استفاده می‌کردند. این مواد طبیعی جوشانده می شدند و سپس پارچه ها در آب داغ و به همراه رنگ های مختلف(حمام رنگ) قرار می گرفتند تا رنگ جدیدی به خود بگیرند. پارچه های ابریشمی که برای دوخت کیمونو از آن ها استفاده می شد، با تکنیک شیبوری در ژاپن رنگرزی می‌شدند.
(حمام رنگ)
شیبوری(shibori)
در ژاپن بیش از ۱۰۰۰ سال است که کار رنگرزی به شیوه‌‌ی شیبوری انجام می‌شود. معنای عبارت شیبوری، ریشه در فعل ژاپنی shibori به معنای پیچاندن، چلاندن یا فشردن دارد. این تکنیک شبیه به tie-dye است اما با این تفاوت که در تکنیک شیبوری بیشتر از رنگ آبی و سرمه ای که ازگیاه استوایی indigo (به عنوان منبع تولید رنگ آبی تیره) به دست می آید استفاده می شود.
در این تکنیک ابتدا پارچه را قبل از رنگرزی به روش های مختلفی آماده می‌کنند؛ مانند بستن با نخ یا کش‌های لاستیکی، گره زدن، دوختن و جمع کردن، گیره و تا زدن. از دیگر روش های آماده سازی پارچه قبل از فرو بردن آن در خم رنگرزی این است که پارچه‌ی مورد نظر را به دور لوله هایی پیچانده و یا با تکه های چوبی پلیسه می‌کنند. این کار به دلیل نفوذ جزئی رنگ به داخل پارچه‌ی فشرده شده، باعث ایجاد طرح‌های ظریف و پیچیده در چین های پارچه می شود.
(نمونه ای از بستن با نخ یا کش‌های لاستیکی و گره زدن در شیبوری)
آب نقش مهمی در این فرآیند دارد زیرا نفوذ رنگ را کنترل می کند. پارچه ای که اشباع از رنگ شده، قادر به جذب رنگ بیشتر نمی باشد. نتیجه و خروجی این روش از رنگرزی، طرح هایی متفاوت و غیر قابل تکرار است، چون مراحل کار کاملا به صورت دستی انجام می شود. این تکنیک رنگرزی به کشورهای چین، ایران، کانادا، ژاپن و بخش های دیگری از آمریکا و اروپای شرقی رسید و امروزه یکی از پرطرفدارترین مدل های لباس و پارچه می باشند.
تای دای در آمریکا همزمان با هیپی ها
تای دای در دوران هیپی ها بسیار محبوب شد، اما از سال 1920 تا کنون بخشی از فرهنگ آمریکا را تشکیل داده است. شهرت تای دای به دلیل لباس راک استار هایی مثل جان سباستین و جنیس جاپلین می باشد و جوانان آمریکایی به سرعت دنباله رو این سبک شدند. جان سباستین حتی بعضی از لباس هایش را خودش به شیوه ی تای‌دای رنگرزی می کرد. این راک استار ها در فستیوال موسیقی ووداستاک (Woodstock) و همزمان با شروع جنبش هیپی ها در آمریکا، از سبک تای دای بسیار حمایت کردند.
گروه موسیقی ووداستاک (Woodstock)
هیپی ها می خواستند که از هنجارهای سخت‌گیرانه جامعه در دهه 1950 فرار کنند و سبک تای دای یک شیوه ی انتقال پیام عالی بود زیرا یک روحیه آزاد را نشان می‌داد. در حالی که پیراهن های تای دای هر چند سال یک بار به سبک خود ترند می شوند، اما در دهه 1980 به یک نقطه ی اوج رسیدند.
در این دهه، طراحان شروع به استفاده از استایل تای دای در شو های مد خود کردند. انواع جدیدی از رنگ های مخصوص تای دای در دهه 1980 وارد بازار شدند که قدرت ماندگاری و تنوع رنگی بیشتری داشتند. امروزه تیشرت های تای دای مثل همیشه محبوب و پرطرفدار هستند. این لباس ها دارای طیف گسترده ای از رنگ ها و سبک ها می باشند، از رنگهای تیره و روشن گرفته تا رنگ های پاستلی و ملایم که همه ی سلایق را در برمی گیرند.
(طیف گسترده ای از رنگ ها و سبک ها)
اِی اِم دیزاین A.M. Design
ما در ای ام دیزاین سعی داریم لباس های تای دای و شیبوری که شامل تیشرت یونیسکس، کراپ زنانه، دورس، هودی، جوراب و کلاه که با جنس کاملا پنبه ای هستند را با مدل های ترند روز و رنگ های متنوع تولید کنیم و در اختیار طرفداران این استایل زیبا قرار دهیم. لباس های تای دای کاملا هنر دست بوده و طرح های متفاوت و با 80% شباهت به مدل اولیه از آن به دست می آید و هر لباس یک اثر هنری تک نسخه می باشد.
نمونه ای از محصولات تای دای ما
برگشت به بالا